Uzasadnienie wyroku szczecińskiego sądu

Cytując za portalem poszkodowani.net fragment uzasadnienia wyroku omawianego w poprzednich postach, o sygnaturze 1C 554/14, który zapadł w szczecińskim sądzie 7 listopada 2014 r.

Wyrok:
Sąd uznał, że postanowienie par. 11 ust. 4 umowy jest niedozwolonym postanowieniem umowy i nie wiąże powódki w umowie z pozwaną. Podobne wnioski należało wysnuć w stosunku do postanowienia zawartego w par. 7 ust. 1 umowy (wskazane zapisy odnoszą się do przewalutowania kredytu według kursu CHF).

W konsekwencji należałoby przyjąć, że w umowie stron powódka nie była związana tymi postanowieniami, z których wynikała konieczność indeksacji waluty kredytu za pośrednictwem franka szwajcarskiego. Przy tym umowa kredytu nie była nieważna i w pozostałym zakresie wiązała strony.(…) Skuteczność podniesionego przez stronę powodową zarzutu musiała więc prowadzić do konkluzji, iż na mocy przedmiotowej umowy (oraz w wyniku jej wypowiedzenia) nie była ona zobowiązana do zwrotu na rzecz banku takiej kwoty, jaka wynika z bankowego tytułu egzekucyjnego, albowiem postanowienia umowy przewidujące indeksowanie udzielonego kredytu według kursu franka szwajcarskiego zgodnego z tabelą walut ustalaną przez pozwaną, nie wiązały stron.

W konsekwencji należałoby ustalić według jakich zasad winno nastąpić wyliczenie wartości kredytu już spłaconego przez pozwaną – czy zapłacone na rzecz banku kwoty w złotych należałoby wprost zaliczać na poczet rat kredytowych, czy też należałoby przeliczać raty podane w harmonogramie spłat kredytu we frankach szwajcarskich zgodnie z kursem średnim franka publikowanym na dzień spłaty przez NBP.

Niezależnie od tego, że Sąd w niniejszej sprawie skłania się do uznania, że sankcyjny charakter art.385 z ind. 1 k.c. w sytuacji przyjęcia, że dane postanowienie umowy jest niewiążące, nie pozwala na stosowanie, w drodze analogii, innych instytucji prawnych celem „sanowania” takiego postanowienia (gdyż art. 385 z ind. 1 k.c., w przeciwieństwie do art. 58 par. 1 k.c. nie przewiduje, aby na miejsce niewiążących przepisów umowy mogły wejść odpowiednie przepisy ustawy) należało stwierdzić, że ostateczne rozstrzygnięcie tego zagadnienia na gruncie sprawy nie było konieczne.

Przypominam, że powyższy wyrok jest jeszcze nieprawomocny i ostateczny werdykt wyda Sąd Apelacyjny, a być może nawet Sąd Najwyższy.

Pełne uzasadnienie wyroku 1C 554/14.

Skomentuj

Strona używa plików cookie. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na zapisywanie plików cookie na urządzeniu użytkownika w zależności od konfiguracji przeglądarki. [ więcej ]